Wydrukowałam wszystkie ważniejsze informacje wraz z kolorowankami, wycinankami i legitymacją i zaniosę dzisiaj do przedszkola. W grupie Julki realizowany jest autorski program "bezpieczeństwo na drodze", więc dodatkowe pomoce na pewno się przydadzą. Myślę zresztą, że w każdym przedszkolu panie mogą z dziećmi o tym porozmawiać.

krzemianka: Ja też się opiekowałem swoim 11 lat młodszym bratem. Z młodszą o rok siostrą pomagaliśmy rodzicom, przewijaliśmy i usypialiśmy brzdąca i niby było fajnie. Ale prawdziwego kontaktu typowego dla rodzeństwa z nim nie mieliśmy. Różnica wieku była tak ogromna, że nie potrafiliśmy zrozumieć jego zachowań. Byliśmy jednocześnie zbyt mali, żeby rozumieć okresy rozwoju psychicznego i związane z tym fazy, kiedy bąk się zachowuje mało sympatycznie (np. dwu i czterolatek). Nie kłóciliśmy się z nim, bo zawsze mogliśmy go zignorować albo dać mu kolorowankę i był "z głowy".

Teraz mam żonę, trójkę dzieci i czwarte w drodze, pracę, a mój brat zdał na studia. Mamy już niezły kontakt, ale nadal żyjemy w dwóch różnych światach.

Skolei z siostrą o rok młodszą tłukliśmy się równo. Ale w ten sposób uczyliśmy się życia. Miałem kolegów jedynaków, którzy byli przesadnie rozpieszczeni, wszystko im się należało i nie potrafili nikogo zrozumieć. Wysiłkiem dla nich był kompromis. Musieli się wszystkiego nauczyć w przedszkolu i szkole, co wiązało się z tym, że często gęsto dostawali ochrzan od "obcej baby"

Wniosek jest taki (poparty opiniami psychologów zresztą), że zbyt duża różnica wieku między rodzeństwem może skutecznie ograniczać rozwój wzajemnych partnerskich relacji. Zrzucanie obowiązku opieki nad rodzeństwem może prowadzić do chorej nadopiekuńczości w dorosłym życiu. Oczywiście są sytuacje, kiedy nie ma wyjścia. Jeśli jednak tak duża różnica wieku podyktowana jest wygodą, bo dzieci się nie będą kłócić - to może być to błąd.

I na koniec - cieszę się, że mam brata. Jest fajnym gościem, fajnie nam się rozmawia. Jednak, gdybym nie miał rok młodszej siostry, pojawienie się rodzeństwa po takim długim czasie nie koniecznie miałoby same pozytywne skutki