a więc tak
MYX-7 jest lepszy od 5-2 ponieważ 7jest nowszą generacją telefonów i posiada większe rozwinięcie np. nagrywanie filmów a co za tym idzie większa pamięć i takie tam bajerki
a teraz
myx-7 vs. t630
Jeżeli kupisz sagema to wiedz że przez IRDE będziesz mógł wysyłać tylko zdjęcia wykonane lub nagrane na dyktafon dzwięki nie wiem czemu to tak jest ,ale sagem ma pare -.....
Sagem to mul;timedialna zabawka jeżeli chodzi o aparat ma nagrywaniefilmów i robi dobre zdjęcia zaś sony ericsson ma przeróżne fajne programy np. kompozytor dzwonków,kompozytor obrazków ma BT i IRDE która łączy się bezproblemowo z każdym telefonem.......
JA wybrałbym sagema ,ale jeżeli kusi Cię SE to możesz go brać

TYLKO niemyśl że 5-2 jest lepszy od 7 bo to nie prawda
a jeżeli chodzi o polifonie to sagem ma fajne dzwonki ,ale SE ma zaj......ą polifonie:]

Nie wiem dlaczego ale mnie takie wodotryski jak ten U-myx nie bawią (całość dalszej wypowiedzi jest to czysto subiektywne podejście do tego tematu). Równie dobrze mogło by go nie być, a wzamian więcej normalnych utworków (bo zawsze ileś tam miejsca on zajmuje na CD). Uważam że jestem niegodzień tego abym mógł poprawiać Mistrza kompozycję pomimo tego że On sam taką możliwość nam dał.
Jak by ta tendencja miała się rozwijać, widzę to w ciemnych barwach. Bo jaki sens będzie miało to, jak każdy sobie pokombinuje z utworkiem na swoją modłę. Jest to normalne bo każdy inaczej do tego samego podchodzi. Ale kupując płytę danego artysty godzimy się na jego punkt patrzenia i kropka.
A co do samego u-myx'a to też nie jest on żadną rewelacją bo można się tylko pobawić na zasadzie wyłączenia lub włączenia danego efektu dzwiękowego z góry ustalonym miejscu bez możliwości jego przesuwania. Czuć niedosyt, ale to ma w sumie służyć jedynie tylko do zabawy a nie do tworzenia muzyki bo wtedy Mike "stacił by prace" .

A moj pierwszy fon to Alcatel One Touch 311. Dostałam go 3,5 roku temu, od starszych (na dzień dziecka ;) ), miałam rok i 9 m-cy. Na wspomnienie aż łezka się w oku kręci.. Bezawaryjny, żadnej zawiechy, żadnej rysy (ale był prawie rok w pokrowcu). Nigdy nic z nim nie było, choć zdarzało mu się spadać z różnych wysokości na kafelki, zachaczając czasem o kant wanny, gdy leżał z łazience :lol:

Miał:
budzik
zegarek
sms-y można było wysyłać
fajne 3 gierki :mrgreen:
dżojstik ;)
kompozytora dzwonków(można było zapisać aż JEDEN stworzony dzwonek)
blokadę klawiatury
wymienną obudowę
zmienną tapetę (ten rysunek po prawej można zmieniać)
i tym podobne funkcje z tamtych czasów, a nawet z wcześniejszych :D
a oto jak wyglądał:
http://www.ringnow.com/specification...lcatel-311.jpg

Później miałam sagema myx5-2t, a od miesiąca mam se k750i :jupi:

Michael Gordon Oldfield urodził się 15 maja 1953 roku w Reading, w Anglii. Już mając 10 lat i opanowane podstawy gry na gitarze, zaczął komponować utwory instrumentalne. Z nauki w szkole zrezygnował w wieku 14 lat i dołączył do zespołu swojej siostry Sally, który nazywał się Sallyangie. Rok później Mike miał już własną grupę - Barefoot, której żywot nie trwał jednak długo. Kolejnym etapem w jego muzycznej karierze była posada basisty w zespole Kevin Ayers & The Whole World. Będąc w nim zaprzyjaźnił się z Davidem Bedfordem. On to właśnie zachęcił młodego Oldfielda, aby więcej komponował muzyki instrumentalnej, ponieważ ma ku temu wyjątkowy talent.

Pierwsze kompozycje Mike rejestrował na pożyczonym magnetofonie. Poważny wpływ miała na niego wizyta wraz z Kevin Ayers & The Whole World w londyńskich Abbey Road Studios, gdzie w jednym z pomieszczeń odkrył masę różnych instrumentów. Próbował grać na wielu z nich i postanowił, że w swoich kompozycjach będzie używał bardzo różnych dźwięków.

W 1971 roku zespół Kevin Ayers & The Whole World rozpadł się, a Mike zaczął działać jako artysta solowy. Nagrany materiał demo nie spotkał się ze zrozumieniem wytwórni płytowych. Muzyka owszem się podobała, lecz nikt nie wiedział, jak należy ją promować. Prawie nikt, bo w końcu na nagrania Oldfielda trafił Richard Branson z Virgin Records, który poszukiwał nowych i twórczych artystów. Mike odwzajemnił się Bransonowi nagrywając debiutancki album "Tubular Bells", który dziś jest już pozycją klasyczną w historii światowej muzyki. Dwuczęściowa kompozycja, trwająca łącznie około 40 minut, odniosła wielki sukces i pozwoliła uczynić z Virgin Records fonograficznego giganta.

Mike poza muzyką ma jeszcze dwie wielką pasje – lotnictwo i science-fiction. Posiada licencję na pilotowanie samolotów i helikopterów. Natomiast jego album "The Songs Of Distant Earth" inspirowany jest powieścią Arthura C. Clarka o tym samym tytule.

Sukcesu komercyjnego Dzwonów Rurowych już się Oldfieldowi nie udało powtórzyć. Ale dzięki debiutowi stał się artystą znanym na całym świecie i zyskał grono wiernych fanów, którzy kupowali jego albumy i podziwiali koncerty.



W latach 80. artysta powrócił na listy przebojów dzięki piosence "Moonlight Shadow", którą zaśpiewała Maggie Reily. W 1992 roku Oldfield pożegnał się z Virgin i przeszedł do Warner Records. Pierwszym wydawnictwem dla tej firmy była płyta "Tubular Bells II" (w 2003 roku powstała kolejna część dzieła). Artysta co jakiś czas wydawał płyty i z rzadka koncertował. Gościł również w Polsce (w 1999 roku).

Ma na swoim koncie wiele nagród i wyróżnień. Jedno jest szczególne – jedna z asteroid została nazwana jego nazwiskiem. Ma na swoim koncie wiele nagród i wyróżnień. Jedno jest szczególne – jedna z asteroid została nazwana jego nazwiskiem. To zasługa badacza kosmosu, Garetha Williamsa, który okazał się być wielkim fanem Mike'a.

Oldfield ma na swoim koncie kilka ścieżek dźwiękowych, m.in. do filmu Lawrence'a Moore'a, zatytułowanego "Reflection", czy "The Killing Fields" w reżyserii Rolanda Joffe, twórcy "Misji".

W twórczości Mike'a daje się zauważyć fascynację muzyką folkową Wysp Brytyjskich, muzyką afrykańską, muzyki dawną. Wpływ na komponowanie mają również kontakty artysty z naturą poprzez jazdę konną oraz latanie.

W swoich utworach poruszał również wątki polskie. Utwór "Shadow On The Wall" był na przykład dedykowany trudowi walki Polaków z komunizmem

Oldfield czasami śpiewał na swoich płytach, ale zdarzało się to rzadko. Najczęściej zapraszał do śpiewania gości. Poza wspomnianą Maggie Reily wspomagali go m.in.: Barry Palmer, Max Bacon, Jon Anderson, Bonnie Tyler, Roger Chapman. Na płytach z lat 1985 - 1991 śpiewała jego ówczesna towarzyszka życia Anita Hegerland, z którą ma dwójkę dzieci.

W 1993 roku, z okazji jubileuszu 20-lecia swego debiutu, Oldfield zaprezentował album "Tubular Bells 2". Płyta została zrealizowana przy wykorzystaniu nowoczesnych technologii. Pięć lat później ukazał się krążek "Tubular Bells 3". Znalazł się tu materiał luźno związany z kilkoma pomysłami muzycznymi zaczerpniętymi z wcześniejszych dokonań.

Po "Tubular Bells 3" ukazało się jeszcze kilka albumów Mike'a – "Guitars" (1999; artysta nagrał ją wykorzystując różne rodzaje gitar), "The Millenium Bell" (1999) oraz "Tr3s Lunas" (2002). Z okazji 30. rocznicy wydania Dzwonów Rurowych ukazała się w 2003 roku specjalna, poszerzona edycja, oczywiście z poprawionym dźwiękiem.

Na 2005 rok Mike zapowiedział wydanie kolejnego albumu. Jego tytuł to "Light And Shade". Premiera wyznaczona została na 26 września 2005. Album składa się z dwóch dysków. Jak mówi sam twórca, "pierwsza płyta zawiera klimatyczne »ambientowe« i »chilloutowe« kawałki. Na drugą trafiły szybsze utwory, część z nich jest nieco mroczna". Wydawca podaje, że poszczególne kompozycje zostały zainspirowane przez najbliższe postaci i wydarzenia z życia Oldfielda, miejsca, w których mieszkał czy nawet współtworzone przez niego gry komputerowe. Cztery ostatnie ścieżki na pierwszej płycie zostały nagrane w formacie u-myx.

Wybrana dyskografia:

1973 - Tubular Bells
1974 - Hergest Ridge
1975 - The Orchestral Tubular Bells
1975 - Ommadawn
1976 - Boxed
1978 - Incantations
1979 - Exposed
1979 - Platinum
1979 - Impressions
1980 - Airborn
1980 - QE2
1980 - Music Wonderland
1981 - Episodes
1982 - Five Miles Out
1982 - Crises
1984 - Discovery
1984 - The Killing Fields
1985 - The Complete Mike Oldfield
1987 - Islands
1987 - A Virgin Compilation
1989 - Earth Moving
1990 - Amarok
1990 - Collector's Edition Box I
1990- Collector's Edition Box II
1991 - Heaven's Open
1992 - Tubular Bells II
1993 - The Best Of...Elements
1993 - Elements
1994 - The Songs Of Distant Earth
1996 - Voyager
1997 - XXV: The Essential
1998 - Tubular Bells III
1999 - Guitars
1999 - The Millenium Bell
2002 – Tr3s Lunas
2003 – Tubular Bells 2003
2005 - Light And Shade
2008 - Music Of The Spheres

Artysta wystąpił w Polsce 25.07.1999, w Katowickim Spodku
w ramach MIKE OLDFIELD Then And Now Tour '99

Źródło: Onet-Muzyka,Internet