- komórka elementarna żelaza
- Strona początkowa
- Kon Ik Nog
- komfort pl
- komis z WF
- Koło News
Wyniki dobre,chemię dostaniesz bez problemu.Jeśli stosujesz B-12 w postaci suplementu,a nie zastrzyków,to te 3 dni przed chemią, mają raczej znaczenie PLACEBO,albo bardziej działały na Twoją świadomość, aniżeli faktycznie. Praktycznie,jak już się dostaje chemię,to trzeba do regeneracji organizmu wykorzystać każdy sensowny wolny dzień poza strefą bezpośredniego działania chemii(aż do wydalenie z organizmu).Na dobrą sprawę to następuje w okolicy 7 dnia 21- dniowego cyklu chemii.Polecałbym Ci stosowanie po 10 dniu od chemii: (2-3)x1 tab(50 mg) witam.B-6, 200-300 ug B-12 w formie doustnej(tabletki); preparat TP-1(rozpuścić 1 ml preparatu w 100 ml przegotowanej wody).Kwas foliowy i żelazo,jeśli osiągniesz niskie wartości hemoglobiny i erytrocytów.Nie zapomnij o stosowaniu bakterii jelitowych(po 10 dniu od podania chemii). Chroniąc się przed efektem ChemoBrain(poprawa mikrokrążenia mózgowego), stosuj 80-160 mg(optymalnie)dziennie Gingko Biloby.Jeśli musisz oszczędnie działać, to wówczas 40-80 mg Gingko Biloby dziennie.
W całym okresie możesz stosować Resveratrol, Quercytynę i witaminę D(1000-2000 IU).Wymienione sprzyjają apoptozie(samozagładzie) komórek nowotworowych.Trochę wapna i magnezu z potasem też by się przydało.Wszystko co wymieniłem dostaniesz w aptece.Dobry zwyczaj : stosuj codziennie(oprócz dnia podania chemii i 7 następnych dni) witaminę C (500-2000 mg) oraz Betakaroten(10-25 tys IU).Wstrętne,bo wstretne,ale pij 1 szklankę świeżego soku z buraków na przemian z sokiem z marchwi.Przykładowo ,dzisiaj sok z buraka,a nazajutrz z marchwi, itd. Sok z czerwonego z buraka zawiera sporo dobrze przyswajalnego kwasu foliowego i potasu.Sporo potasu zawierają również banany.Dobrze byłoby zjeść jednego banana(15-18 cm) dziennie. Pomyśl o wątrobie,nie, Ty musisz zadbać o wątrobę. Niezbędne minimum,to 3x1 tab 70 mg (albo 2x2 tab)Sylimarolu.Jeśli są stwierdzone problemy z wątrobą należy zwiększyć ilość spożywanego Sylimarolu.Czystej Sylimaryny,bez problemów,można stosować do 600 mg dziennie(8-9 tabletek Sylimarolu 70 mg ).To co do tej pory wymieniam można traktować, jako elementarne zachowania w nowotworowym zagrożeniu.Pozytywne jest dołączenie do jadłospisu koncentratu pomidorowego(=likopen), grzybów boczniaków i wszelkich kapustnych warzyw. Od czasu do czasu albo non-stop wskazany czosnek-(1-3 ) ząbki dziennie.Są gotowe preparaty pozbawione zapachu.Nie zapominaj o piciu soku z żurawiny w chwili podawania chemii i 2-3 dni później.
To jak...zapracowałem na kolejny wiersz ?
Drodzy Forumowicze!
Siłą każdego Forum jest jego Moderator i sprawność forumowiczów.Najprościej i najłatwiej jest „eksploatować” moderatora,który akurat szczęśliwie jest na wakacjach i miejmy nadzieję,że odpoczywa. Robert jest OK! Klikamy „do” Roberta,a On jak encyklopedia otwiera się i objaśnia.To jest bardzo wygodne,ale z drugiej strony jest ON niezmiernie eksploatowany. Popatrzcie na Jego liczbę postów. Pisał je człowiek,nie maszyna-automat.
Na to wszystko potrzeba czasu....a gdzie miejsce na zarobkowanie,aby przeżyć w tych trudnych czasach ????
Powyższy wstęp pisałem z zamysłem bardziej twórczego i odkrywczego zaktywizowania.
Proponuję wnieść nieco pracy własnej.Jako „zapalnik” wybuchu inicjatyw(mam nadzieję) proponuję zebranie doświadczeń z paru elementarnych tematów niezbędnych na etapie chemicznego życia.Według mnie warto tutaj zacząć od zbierania informacji na temat :
- jak podnosić i utrzymywać niezbędną ilość leukocytów
- jak podnosić i utrzymywać niezbędny poziom hemoglobiny(erytrocytów)
- jak podnosić i utrzymywać niezbędny poziom płytek
- jak poprawiać jakość chemicznego życia
- jak podnosić skuteczność i efektywność chemioterapii
- jak stabilizować,a może nawet obniżać poziom CA125
- jak budować własną psychikę zdolną do walki z rakiem
- budowania wiedzy na temat mechanizmów powstawania nowotworów
oraz eliminowania czynników kancerogennych(rakotwórczych).
Jeśli można, dysputę rozpoczynam „anemicznie”...tradycją picia soku z czerwonych buraczków.Sok z czerwonych buraczków(świeży: 2-3 godzinny maksymalnie) poprawia hemoglobinę poprzez dostarczenie do organizmu dobrze przyswajalnego kwasu foliowego oraz żelaza,choć w żelazo bywają bardziej bogate rośliny.Dobrze jest do tego pić sok z pokrzywy.Czerwone buraczki dostarczają również niezbędny dla organizmu potas.
Na niski poziom hemoglobiny, kliniki praktykują przetaczanie erytrocytów.Zasady,według których następuje przetaczanie, są jednak różne w różnych klinikach i szpitalach.Warto też na ten temat podyskutować.Na zachodzie praktykowane jest podawanie tzw. EPO(czynniki wzrostu erytrocytów).W Polsce podawanie EPO jest rzadkością(rak jajnika).
Z drugiej strony, niska hemoglobina,to niedotlenowanie komórek i zagrożenie rozwojem nowotwora.Mimo to większość kobiet z rakiem jajnika w klinicznym traktowaniu nie otrzymuje wystarczających mas erytrocytowych....i po kilku chemiach są wyraźnie anemiczne. Czy tak być musi ? Czy to wynika z tego ,że polski system krwiodawstwa jest niewydolny i zasoby krwi są zbyt małe aby sprostać zapotrzebowaniu ?
Na koniec wyraźnie napiszę:
niedotlenowanie stwarza zagrożenie rozwoju a nawet powstawania nowych nowotworów.
Lekarze,zazwyczaj, to zagrożenie ignorują....choć na ten temat jest bardzo wiele ostrzegawczych publikacji.
Moja rada:
nie dajcie się „zepchnąć” w hemoglobinie poniżej 10 g/dl, a w erytrocytach poniżej 3 mln.
Im krócej będziecie przebywać w tych zakresach, tym lepiej dla Waszego zdrowia i kondycji.
Jestem bardzo ciekaw Waszych doświadczeń.
Radosław.
Wklejam dokładnie to co mam:
Kod:
Tematy egzaminacyjne z Materiałoznawstwa
dla studentów roku I . Wydziału Inżynierii Mechanicznej i Robotyki ( wykładowca prof. J. Pietrzyk, rok szk.2006/2007)
Cz. I.. Niektóre mechanizmy zniszczenia materiałów, materiały niemetaliczne, ich struktura,
/zdają wszyscy –zagadnienia nie objęte ćwiczeniami laboratoryjnymi/
Mechanizmy zniszczenia.
1. Zniszczenie przez odkształcanie plastyczne na zimno jego dyslokacyjny mechanizm. Mechanizmy umocnienia stopów metalicznych, roztworowy, wydzieleniowy, dyslokacyjny, przez granice ziaren. Statyczna krzywa rozciągania metali (stali), jej parametry E, Rm, Re, Ar, A5.
Miary twardości, udarność, zależność udarności stali niskowęglowych od temperatury, próg kruchości.
2.Zniszczenie przez katastroficzne (kruche) pękanie, wiązkość Gc, współczynnik intensywności naprężeń K=a ,krytyczny współczynnik intensywności naprężeń Kc=akr .
3.Zniszczenie przez cykliczne zmęczenie, krzywa Wohlera. Zmęczenie nisko i wysoko cyklowe.
4.Zniszczenie przez pełzanie materiałów, temperatura krytyczna, krzywa pełzania przy stałym T i charakterystyki pełzania, (Rz/t, R/t).
5.Zniszczenie przez powierzchniowe utlenianie przy wysokich temperaturach. Czynniki określające skłonność do wysokotemperaturowego utleniania –kinetyki procesu. Materiały (pierwiastki) odporne na utlenianie.
6.Zniszczenie powierzchniowe przez korozję elektrochemiczną (atmosferyczną). Mechanizm –czynniki określające poddatność na korozję, metody ochrony.
Materiały niemetaliczne.
7. Struktura polimerów, budowa molekuł (ich wielkość –stopień polimeryzacji), kopolimeryzacja, budowa amorficzna- częściowa krystalizacja, sieciowanie- (na przykładzie gum), wpływ na własności.
8. Ogólne własności polimerów (ciężar właściwy, przewodność i inne). Składniki modyfikujące własności polimerów (napełniacze, pigmenty,... i inne).
9.Zależność własności mechanicznych polimerów od temperatury -ich specyfika (w porównaniu z metalami), metody oceny.
10. Ogólny podział tworzyw sztucznych - klasyfikacja przetwórcza. Najpopularniejsi przedstawiciele poszczególnych grup.
11. Znane Ci grupy tworzyw termoplastycznych. Budowa, własności i zastosowanie polietylenu, polichlorku winylu, polistyrenu, poliamidów polimetakrylanu metylu, tworzyw fluorowych.
12. Polimery termoutwardzalne fenolowe i aminowe - ich najpopularniejsze zastosowania (rezoteksy B, S; rezokard), porównanie własności.
13. Polimery chemoutwardzalne, własności i zastosowania poliestrów (polimale), żywic epoksydowych (epidiany).
14.Specyfika struktury i własności mechanicznych ceramik -w porównaniu ze stopami metali.
15. Szkło - jego struktura, ogólne własności, obróbka cieplna.
16. Rodzaje materiałów szklanych, ich własności i zastosowania.
17. Betony, rola cementu, napełniaczy, wody, wpływ temperatury na dojrzewanie betonu.
18. Ceramika inżynierska. Węglowa, korundowa, węglik krzemu.
Cz.II. Stopy metali ich struktura, kształtowanie struktury przez procesy krystalizacji, zgniotu, rekrystalizacji i obróbki cieplnej /zwolnieni z tej części materiału są studenci którzy otrzymali z laboratorium ocenę >=4.0 (bez zaokrąglenia)/
1. Krystalizacja czystego pierwiastka -zależność wielkości ziarna od przechłodzenia fazy ciekłej (prawa krystalizacji). Najpopularniejsze struktury krystaliczne (komórki elementarne A1, A2).
2. Fazy (i Fe3C) i składniki struktury (perlit i ledeburyt) stopów żelaza, ich budowa i zawartość w nich węgla.
3. Najpopularniejsze dodatki stopowe do stali Cr, Ni, Mn, Si, i inne, ich rozmieszczenie w strukturze, wpływ na własności stali, wytrzymałość, twardość, udarność, hartowność.
4. Rodzaje żeliw, żeliwa białe, żeliwa szare z grafitem -warunki jego otrzymywania, kształt wydzieleń grafitowych. Osnowy na tle których występuje grafit.
5. Stale konstrukcyjne węglowe i stopowe (rodzaje), ich zastosowania problem dobrej spawalności -pęknięcia na zimno i gorąco spoin.
6. Stale narzędziowe ich rodzaje -typowa obróbka cieplna, orientacyjny skład chemiczny.
7. Niektóre stale o specjalnych własnościach, odporne na ścieranie Hatfielda, o zadanym współczynniku rozszerzalności cieplnej. O specjalnych własnościach magnetycznych, magnetycznie miękkie -elektrotechniczne na transformatory sieciowe i silniki, na głowice do zapisu informacji, magnetycznie twarde na mikrosilniki, przetworniki akustyczne.
8. Stale kwasoodporne (chromowe i chromowoniklowe), ich skład chemiczny, struktury -typowe wady.
9. . Rekrystalizacja metali, stadia, temperatura rekrystalizacji, mechanizm, zależność wielkości ziarna po rekrystalizacji od wielkości zgniotu i temperatury.
10.Przemiana perlitu w austenit, typowe krzywe rozrostu ziarna austenitu ze wzrostem temperatury, dodatki stopowe hamujące rozrost ziaren austenitu /dlaczego rozrost ziaren austenitu niekorzystnie wpływa na własności stali?/.
11.Wykres izotermicznego rozpadu przechłodzonego austenitu CTPi, produkty rozpadu-(perlit, bainit, martenzyt) ich własności mechaniczne. Krytyczna szybkość chłodzenia powstawanie martenzytu.
12.Przemiana martenzytyczna, temperatury Ms i Mf /od czego zależą?/, ilościowa ocena hartowności -średnica krytyczna.
13. Zmiany struktury i własności mechanicznych zachodzące podczas odpuszczania stali, wpływ na nie dodatków stopowych..
14. Uzasadnij temperatury hartowania dla stali nad i podeutektoidalnych.
15. Powierzchniowe obróbki cieplno –chemiczne nawęglanie, azotowanie. Przebieg procesu, grubości i własności warstw.
16. Aluminium i jego podstawowe stopy.
17. Miedź i jej stopy.
Nasza planeta bombardowana jest bez przerwy milionami maleńkich cząstek materii i energii. Tak było od początku istnienia ziemskiego globu i tak będzie zawsze.
Naładowane elektrycznie cząstki o ogromnych nieraz energiach wpadają do atmosfery, docierają do powierzchni globu, a można je często wykryć nawet na dużych głębokościach – w sztolniach i chodnikach kopalń, czy w głębinach oceanu.
Wszechobecne promieniowanie kosmiczne dociera do nas o każdej porze dnia i nocy ze wszystkich kierunków. Skąd pochodzi i jakie są skutki jego obecności na Ziemi? Nie wszystko jeszcze na ten temat wiadomo.
Badania nad promieniami kosmicznymi prowadzone są od kilkudziesięciu lat. Pracownią dla tych badań stała się cała kula ziemska. Aparaty pomiarowe umieszcza się w okolicach biegunów i równika, nad i pod powierzchnią ziemi, w głębinach kopalń i oceanów, a także w rakietach i aparatach kosmicznych.
Szybkie protony
Badania wykazały, że promieniowanie kosmiczne dobiegające w okolice naszej planety to przede wszystkim strumienie szybko pędzących protonów, czyli elementarnych składników jądra atomowego, naładowanych dodatnio. Jest ich w pierwotnym promieniowaniu około 90%. Blisko 7% stanowią jądra helu, a pozostałe 3% jądra innych pierwiastków.
W strumieniach promieni kosmicznych znaleziono jądra wszystkich niemal pierwiastków, m. in. magnezu, krzemu, wapnia i żelaza. Na wysokości 37 km nad powierzchnią Ziemi odkryto nawet ślady cząstek złożonych ze 100 protonów, czyli jądra pierwiastka fermu, który nie występuje na naszej planecie.
Pęk kosmiczny
Zdarza się, że ciężka cząstka naładowana o dużej energii przelatując przez atmosferę ziemską uderza w jądro atomu któregoś ze składników powietrza, powodując jego gwałtowny rozpad. Towarzyszy temu uwolnienie większej ilości wysokoenergetycznych cząstek trafiających w sąsiednie jądra atomów. W ułamku sekundy następuje reakcja lawinowa, stająca się źródłem wtórnego promieniowania, znanego pod nazwą pęku kosmicznego lub kosmicznej ulewy.
Zjawisko to bada się w specjalnych obserwatoriach za pomocą aparatury rozmieszczonej na dużej powierzchni i różnych wysokościach. Stwierdzono, że jedno zderzenie kosmicznej cząstki z jądrem atomu w atmosferze daje w efekcie od 3 mln cząstek promieniowania wtórnego, spadających na obszarze kilku tysięcy kilometrów kwadratowych.
15 października 1991 r. nad amerykańskim stanem Utah cząstka o energii około 50J utworzyła w atmosferze lawinę około 200 mld cząstek wtórnych: poruszających się z podświetlnymi prędkościami elektronów, pozytonów i ich cięższych kuzynów, mionów.
Bliskie prędkości światła
Było to najprawdopodobniej jądro pierwiastka o masie zbliżonej do tlenu i węgla, nie można jednak wykluczyć samotnego protonu. Jego prędkość była tak bliska prędkości światła, że gdyby wyruszył w drogę przez próżnię jednocześnie z fotonem, po roku zostałby przezeń wyprzedzony o zaledwie 46 nm – dystans zajmowany przez kilkaset ustawionych w rządku atomów.
Przemierzenie dystansu pomiędzy Słońcem a jego najbliższą sąsiadką, Alfą Centauri, zajęło jej ułamki milisekund. Podróż do Galaktyki Andromedy trwałaby przy tej prędkości 3,5 min, a do krańców obserwowanego przez nas Wszechświata - zaledwie 19 dni (oczywiście w jej układzie odniesienia; dla poruszającej się z tak kolosalną prędkością cząstki czas płynie w zupełnie innym niż dla wolniejszych obserwatorów tempie).
Skąd przylatują do nas tajemnicze promienie? Pytanie to nurtowało uczonych od dawna. Z początku podejrzewano, że ich źródłem jest Słońce. Istotnie, nasza dzienna gwiazda emituje, oprócz światła i ciepła, strumienie naładowanych cząstek, zwane wiatrem słonecznym. Docierają one do najdalszych zakątków naszego układu planetarnego, a częściowo nawet go opuszczają.
Nie tylko Słońce
Natężenie promieniowania kosmicznego pochodzącego od Słońca zmienia się jednak w rytm 11-letniego cyklu zmian aktywności tej gwiazdy. Tymczasem to, co nazwano pierwotnym promieniowaniem kosmicznym, jest niemal stałe, nie zmienia się w czasie wielu lat. Stąd wniosek, że emisja Słońca jest tylko jednym, w dodatku niewielkim składnikiem promieniowania kosmicznego.
Podstawowe źródła znajdują się daleko poza naszym układem planetarnym, a nawet poza Galaktyką. Są to przede wszystkim gwiazdy nowe i supernowe. Terminem tym astronomowie określają potężne katastrofy kosmiczne o trudnej do wyobrażenia skali.
Powstające przy tym, rozpędzone do ogromnej prędkości cząstki rozbiegają się we wszystkie strony i przez tysiące, a nawet miliony lat przemierzają najdalsze zakątki Wszechświata, docierają do innych galaktyk, aż kiedyś dolecą do jakiegoś ciała niebieskiego w rodzaju naszej planety, gdzie pozostawią trwały ślad w aparacie pomiarowym fizyka...
Kosmos pełen cząstek
Wybuchy gwiazd supernowych są zjawiskiem dość rzadkim – w jednej galaktyce występuje ono średnio raz na sto lat. Ale to zupełnie wystarcza, by wypełnić przestrzeń kosmiczną ogromną liczbą cząstek o wielkiej energii, które bombardują Ziemię i inne planety ze wszystkich stron przez miliardy lat. A może gdzieś w dalekich przestrzeniach są jeszcze inne źródła takiego promieniowania?
Jakie skutki na powierzchni naszej planety wywołują owe strumienie cząstek? Jakie zjawiska im towarzyszą? Wiele pytań pozostaje do dziś bez odpowiedzi. A wśród nich chyba najciekawsze: czy i jaki wpływ miało i ma promieniowanie kosmiczne na powstanie i rozwój życia na Ziemi?
Regulator ewolucji?
Faktem jest, że nasz glob posiada swoistą osłonę przed promieniowaniem. Tę osłonę stanowi pole geomagnetyczne, które przechwytuje i magazynuje cząstki naładowane, a ku powierzchni planety przedostaje się zaledwie mały ułamek materii przylatującej z dalekich przestrzeni.
Ale nawet ta niewielka część promieniowania powodowała zawsze – jak wykazały badania – zmiany w aparacie genetycznym żywych istot, powstawanie mutacji i postęp w ewolucji. Geofizycy podejrzewają, że były w dziejach naszej planety okresy, w których nie wytwarzała ona pola magnetycznego. W tych okresach natężenie promieniowania kosmicznego bardzo poważnie wzrastało. Jaki to miało wpływ na przyspieszenie procesu ewolucji dokładnie nie wiadomo, ale należy przypuszczać, że skutki były wyraźne. Nie jest również w pełni wyjaśniony związek między promieniowaniem kosmicznym a samym faktem powstania pierwszej żywej komórki na naszym globie.
Źródło: Sprawy Nauki