Temat II Kordian i nieboska komedia oceńcie
Tytułowy bohater dramatu J. Słowackiego Koridan to typowy bohater romantyczny.
Jego największym problemem staje się niemoc, gdy stojąc pod komnatą cara nie ma
dość siły, żeby wejść i dokonać powierzonego mu czynu: zgładzić władcę. Jest
rozdarty pomiędzy wolą działania, pragnieniem czynu a niemożnością spełnienia
go. Niemoc, a może ukryte głęboko zasady honoru (królobójstwo jest czynem
niehonorowym), powstrzymują go przed dokonaniem tej zbrodni. Jego tragizm
spowodowany jest również tym, iż nie jest do końca wolny w swoich decyzjach:
wydaje mu się tylko, że tworzy historię niczym i przez nikogo nie skrępowany,
uwolniony od wszelkich zewnętrznych determinacji. Tymczasem jest w pewnym sensie
opętany przez diabła – działa tak, jakby funkcjonował w zupełnie innym wymiarze,
jakby był dotknięty obłędem i niezupełnie zdawał sobie sprawę z tego co czyni.
W młodosci przeżywa nieszczęśliwą miłość i traci sens życia. W jego głowie roi
się od różnych pomysłów, myśli. Szuka sensu życia. Jest w stanie poświecić życie
dla obranego celu. (to jest tak w skrócie)Elementem typowo polskim w kreacji
bohatera romantycznego stała się konieczność upolitycznienia koncepcji
osobowości, stąd też cechą bohaterów epoki jest wewnętrzna przemiana, która
miała prowadzić do działalności narodowej, ale z zachowaniem niepospolitych cech
romantycznej osobowości takich jak: uczuciowość, nieszczęśliwa miłość,
buntownicza postawa wobec świata, indywidualizm, osamotnienie. Stąd też Kordian,
skażony "chorobą wieku", odnajduje sens w poświęceniu się za ojczyznę.
tutaj wale ścieme o Nieboskiej komedi że pomimo tego że obai są bohatereami
romantycznymi to są różni. Koriad jest osamotniony w swoich czynach natomiast
Mąż jak sam mówi jest panem i władzą który posiada poddanych którzy mu pomogą.
Pomimo tego iż jego koniec jest bliski stara sie walczyć do końca. + jescze
jakas krótka ściema
Poza patriotyzmem wyznacznikiem bohatera romantycznego w literaturze polskiej
był fakt bycia poetą. Stawał się on wieszczem odkrywającym sens przyszłych losów
narodów i staczał o nie walkę. Marzący o wyzwoleniu narodu poeta-Kordian okazał
się absolutnie do tego niezdolny. Jego program polityczny okazał się poetyckim
marzeniem, poetycka wyobraźnia i romantyczna samotność osłabiły wolę działania
bohatera w szczytowym momencie. Poezja romantyczna staje się dla niego tylko
źródłem wewnętrznych konfliktów i życiowych klęsk. Kordian jako typ poety
romantycznego, pragnącego uszczęśliwić naród wolnością, musiał przegrać.

A co powiecie o tym??
Tytułowy bohater dramatu J. Słowackiego Koridan to typowy bohater romantyczny.
Jego największym problemem staje się niemoc, gdy stojąc pod komnatą cara nie ma
dość siły, żeby wejść i dokonać powierzonego mu czynu: zgładzić władcę. Jest
rozdarty pomiędzy wolą działania, pragnieniem czynu a niemożnością spełnienia
go. Niemoc, a może ukryte głęboko zasady honoru (królobójstwo jest czynem
niehonorowym), powstrzymują go przed dokonaniem tej zbrodni. Jego tragizm
spowodowany jest również tym, iż nie jest do końca wolny w swoich decyzjach:
wydaje mu się tylko, że tworzy historię niczym i przez nikogo nie skrępowany,
uwolniony od wszelkich zewnętrznych determinacji. Tymczasem jest w pewnym sensie
opętany przez diabła – działa tak, jakby funkcjonował w zupełnie innym wymiarze,
jakby był dotknięty obłędem i niezupełnie zdawał sobie sprawę z tego co czyni.
W młodosci przeżywa nieszczęśliwą miłość i traci sens życia. W jego głowie roi
się od różnych pomysłów, myśli. Szuka sensu życia. Jest w stanie poświecić życie
dla obranego celu. (to jest tak w skrócie)Elementem typowo polskim w kreacji
bohatera romantycznego stała się konieczność upolitycznienia koncepcji
osobowości, stąd też cechą bohaterów epoki jest wewnętrzna przemiana, która
miała prowadzić do działalności narodowej, ale z zachowaniem niepospolitych cech
romantycznej osobowości takich jak: uczuciowość, nieszczęśliwa miłość,
buntownicza postawa wobec świata, indywidualizm, osamotnienie. Stąd też Kordian,
skażony "chorobą wieku", odnajduje sens w poświęceniu się za ojczyznę.
tutaj wale ścieme o Nieboskiej komedi że pomimo tego że obai są bohatereami
romantycznymi to są różni. Koriad jest osamotniony w swoich czynach natomiast
Mąż jak sam mówi jest panem i władzą który posiada poddanych którzy mu pomogą.
Pomimo tego iż jego koniec jest bliski stara sie walczyć do końca. + jescze
jakas krótka ściema
Poza patriotyzmem wyznacznikiem bohatera romantycznego w literaturze polskiej
był fakt bycia poetą. Stawał się on wieszczem odkrywającym sens przyszłych losów
narodów i staczał o nie walkę. Marzący o wyzwoleniu narodu poeta-Kordian okazał
się absolutnie do tego niezdolny. Jego program polityczny okazał się poetyckim
marzeniem, poetycka wyobraźnia i romantyczna samotność osłabiły wolę działania
bohatera w szczytowym momencie. Poezja romantyczna staje się dla niego tylko
źródłem wewnętrznych konfliktów i życiowych klęsk. Kordian jako typ poety
romantycznego, pragnącego uszczęśliwić naród wolnością, musiał przegrać.

bajka O Janku, co psom szył buty
Bajka ma również za zadanie przedstawić sytuację przeciętnego młodzieńca tamtej epoki, który nie miał dobrego startu w przyszłość ze względu na wszechobecność przekupstwa i wpływów. Dzięki prostocie i banalności, odbiorcami bajki (tym samym dramatu) mogli stać się prości ludzie. Kwestią bezsporną jest natomiast fakt, iż przeczytawszy „Kordiana” widać wyraźną analogię (choć z zasadniczymi różnicami) losów tytułowego bohatera dramatu oraz postaci z bajki. Mimo wszystko, są oni od siebie dalece różni – Kordian posiada wszelkie szlachetne cechy których brak Jankowi, widać również konfrontacje słabości pierwszego z pewnością siebie drugiego. Analizowany wcześniej fragment może stanowić krótkie (i niedokładne) streszczenie utworu. Występowanie wspólnych motywów wędrówki, poszukiwania swojego miejsca, przełomowego w życiu momentu (Janek – spotkanie z królem, Kordian – Mont Blanc) czy przemianę niemożliwego w możliwe sprawiają, że na tle bajki klarownie widać problem egzystencjalny słabego psychicznie Kordiana którego ogarnia niemoc i rezygnacja.

I tak oto dotarliśmy do sedna sprawy. Czemu bajka o Janku, co psom szył buty, nie zdobyła zainteresowania tytułowego bohatera dramaty J. Słowackiego? Być może z powodu jej tonu, całokształtu, błahości, sposobu opowiadania przez Grzegorza, którego – swoją drogą – Kordian nie uznawał za życiowego przewodnika. Pewnym natomiast jest, że głęboka osobowość, indywidualizm i intelekt godne romantycznego bohatera, a także marzenia o wielkich czynach wykraczają daleko, bardzo daleko poza prostotę i pospolitość Janka. Główna postać dzieła Słowackiego zajęta jest tworzeniem pięknych wizji w umyśle, przepełniona jest żalem odrzuconej miłości, nie ma w niej już miejsca na bajkowego Janka.
wspomnienia Grzegorza o słynnej bitwie pod piramidami podczas egipskiej wyprawy Napoleona w latach 1798-1799
grzegorz mowi o swoich przeżyciach z czasów wojen napoleońskich, ( wspomina słynną bitwę pod piramidami podczas egipskiej wyprawy Napoleona), a także opowiada wojenne losy żołnierza Kazimierza, który został wzięty do niewoli przez Rosjan. Kordian cierpi na tzw. „ chorobę wieku”, czyli jest wewnętrznie rozdarty, zastanawia się nad ideą i sensem ludzkiego życia, próbuje znaleźć odpowiedź na dręczące go pytania dotyczące ludzkiej egzystencji. Najlepiej stan uczuć bohatera oddają opisy jesiennych krajobrazów, smutne opisy przyrody.

„Otom ja sam, jak drzewo zwarzone od kiści,
Sto we mnie żądz, sto uczuć, sto uwiędłych liści;”

Kordian obawia się, że w świecie, w którym się znalazł nie będzie umiał normalnie funkcjonować i realizować swoich marzeń.
historia młodego oficera oddziałów polskich Kazimierza, które pod wodzą Napoleona brały udział w wyprawie moskiewskiej 1812 roku, a potem dostały się w niewolę)
opowiesc nie wywierają na Kordianie większego wrażenia. Mimo iż z początku okazuje zainteresowanie sensem opowieści, to jednak wszystko to jest pozorne. Chłopiec ponownie poddaje się melancholii.